BIOS سیاستمدار رسمی هر سیستم کامپیوتری است که از اولین لحظه راه اندازی کامپیوتر،تراکنش های حیاتی کامپیوتر را مدیریت می کند. در این مقاله به این موضوع پرداخته می شود که چگونه می توان حداکثر بهره را از آن برد و عملیات «flash »کردن بایوس به چه معناست.اصلی ترین قسمت هر کامپیوتر،«سیستم ورودی خروجی اولیه» (BIOS:Basic InputOutput System ) آنست. وقتی یکی از اجزای سیستم نیاز داشته باشد که دیگر قسمت های کلیدی داخل کامپیوتر را شناسایی کرده و با آنها ارتباط برقرار کند،به سراغ بایوس می رود و بایوس مقدمات این کار را فراهم کرده و در اختیارش قرار می دهد. پس از روشن کردن کامپیوتر و پیش از انجام هر گونه عملی، اطلاعاتی که در تراشه حافظه بایوس ذخیره گردیده خوانده می شود. این تراشه روی مادربرد کامپیوتر جاسازی گردیده است. بایوس سرعت عملکرد پردازنده ،RAM و گذرگاه سیستم (BUS )را تعیین می کند(گذرگاه سیستم خود نیز نوعی سیاستمدار کوچک است که به عنوان رابط بین پردازنده و تمام اجزای دیگر سیستم عمل می نماید.)در چند ثانیه اول پس از روشن کردن دستگاه،بایوس نشان می دهد که چه درایوهای اپتیکالی نصب شده اند حجم هارد دیسک چقدر است و چه مقدار حافظه روی مادر برت نصب شده است. همچنین پورت های اتصال کیبورد و ماوس را شناسایی می کند،پورت های USB را پیدا می کند،و کارت گرافیکی ،کارت صدا و آداپتور شبکه رانیز مورد شناسایی قرار می دهد. پس از آن با انجام یک خودآزمایی موسوم به POST (Power-on self test )شروع به راه اندازی ادامه سیستم می نماید. در این خود آزمایی بایوس پیش از نمایش فهرستی از اجزای اصلی،وجود برخی از مشکلات محتمل نظیر فقدان سیستم عامل یا کیبورد را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین تراشه بایوس وظایفی نظیر غیر فعال کردن آداپتور صوتی onboard ،درخواست کلمه عبور،یا تغییر تاریخ و زمان را نیز انجام می دهد. یک بایوس پیشرفته قابل انعطاف به دو طریق مختلف قابل برنامه ریزی است :یکی اینکه می توان این کار را با تنظیمات خود بایوس انجام داد. با این که پیش فرض تقریبا” همه تراشهای بایوس اینست که سرعت پردازنده، RAM ،باس سیستم و باس AGT کارت گرافیکی را بطور خودکار تعیین کند،امااغلب تراشه های بایوس این امکان را می دهند که تنظیمات دستی دلخواه را اعمال کنید و تنظیمات خودکار نادیده گرفته شوند. برای مثال فرض کنید یک پردازنده 3.2 گیگاهرتزی پنتیوم 4 دارید که طوری طراحی شده که با سرعت 16 برابر باس سیستم 200 مگاهرتزی آن عمل کند. می توانید باس سیستم خود را به دلخواه افزایش داده و به 220 مکاهرتز تغییر دهید. سرعت پردازنده که با 16 برابر این سرعت اجرا می شود، برابر با 3.52 گیگاهرتز خواهد بود. احتمال دارد که پردازنده با این سرعت کار نکند اما قابلیت تراشه بایوس این امکان را به شما می دهد که سرعت های فوق را بیازمایید .دومین روش برای تغییر دادن اطلاعات موجود در بایوس flash کردن یا بروز رسانی آنست. Flash کردن بایوس که قدری از تغییر دادن تنظیمات بایوس پیچیده تر است برنامه تعبیه شده در هسته بایوس را تغییر می دهد.اما چرا باید بخواهید نحوه عملکرد بایوس (اصلی ترین جزء سیستم )را تغییر دهید؟ اول این که flash کردن بایوس خرده اشکالاتی را که از زمان تولید مادر برد کشف شده اند، تصحیح و برطرف می کند. چه قابلیت های مربوط به مدیریت جریان برق به درستی عمل نکنند و چه کامپیوتر نتواند دستگاه های plug-and-play را بطور خودکار تشخیص دهد،عمل flash کردن می تواند بایوس را طوری ارتقاء دهد که میزان پاسخگویی یک کامپیوتر افزایش یابد. دوم اینکه یک بایوس ارتقاء یافته اغلب سازگاری با سخت افزار و ادواتی را که پس از ساخت مادربرد تولید شده اند، بهبود می بخشد. هارد دسیک های حجیم تر درایوهای خارجی (external ) و کارت های گرافیکی نوظهور ،هر یک ممکن است با یک بایوس قدیمی تر کار نکنند.سوم اینکه،چند ماه پس از نصب یک تراشه بایوس بر روی یک مادربرد بخصوص ممکن است راه های بهتر و کارآمدتری برای تبادل داده ها و پیکر بندی اجزای سخت افزاری ابداع گردند. بنابراین بروز رسانی تراشه بایوس باعث نیل به بهترین کارایی خواهد شد.
Flash
فواید flash کردن بایوس آشکار هستند. اگر بنا دارید خودتان اقدام به انجام این کار کنید،به وب سایت کارخانه سازنده مادربرد خود بروید و به دنبال صفحات مربوط به پشتیبانی پس از فروش بگردید. از آنجا لینک مربوط به download نرم افزار را پیدا کنید. پس از یافتن محل مربوط به مادر بردخود آخرین نسخه موجود از نرم افزار بایوس آن را دریافت نمایید. توجه داشته باشید که نسخه ای را که مختص مادربردتان ساخته نشده به هیچ وجه دریافت نکنید. نصب گونه دیگری از بایوس مادربرد بر روی سیستم ممکن است باعث شود که بایوس و در نتیجه مادربرد غیرقابل استفاده گردد.اگر در وب سایت فوق دو نسخه ”فقط update ”و ”update ”به همراه برنامه نصب کننده ”وجود داشت،گزینه”... به همراه نصب کننده ”را انتخاب نمایید.اگر نمی توانید این دو را با هم دانلود کنید،اطمینان حاصل نمایید که ابتدا برنامه نصب کننده و سپس خود update را دریافت می نمایید. سپس آن دو را روی یک فلاپی دیسک کپی کنید،دیسک را در درایو قرار داده و کامپیوتر را از نو بوت نمایید. قبل از بالا آمدن سیستم،وارد برنامه BIOS شوید (معمولا” از طریق دکمه Delete یا F2 ،در غیر این صورت به مستندات مادربرد خود رجوع کنید). در منوی Boot یا Drives ،بررسی کنید که تنظیمات به گونه ای باشد که فلاپی دیسک قبل از هارد دیسک بوت شود. تغییرات انجام داده را ذخیره کنید وسیستم را بوت کنید. حالا سیستم از فلاپی دیسک بوت می شود. برای اجرا برنامه update ،کافیست فقط نام فایل EXE .آن را تایپ کرده و Enter را بزنید.سپس نام update جدید بایوس خود را انتخاب نمایید. در خلال انجام عملیات flash بایوس،به هیچ عنوان به کامپیوتر خود دست نزنید،اگر وقفه ای در این عملیات به وجود آید باعث می شود سیستم غیر قابل بوت شدن گردد. به همین دلیل توصیه می شود دستگاه خود را به یک منبع مطمئن وصل کنید و یا از UPS استفاده نمائید. پس از اتمام عملیات Flash ،برنامه از شما می خواهد دیسکت را از درایو خارج کرده و سیستم را بوت نمایید. اگر برنامه بخواهد خودش سیستم را بوت کند،نباید مانع از انجام این کار بشوید(اگر این طور باشد،پیغامی به شما خواهد داد.)
پس از راه اندازی مجدد سیستم خواهید دید که اینک کامپیوترتان با ثبات تر و با سخت افزار ها سازگارتر است و کارایی بهتری ارائه می نماید
ویندوز XP به همراه دو منوی Start کاملاً متفاوت ارائه شده است.
1- منوی پیش فرض که مخصوص ویندوز XPاست
2-منوی کلاسیک که مشابه آنچه در ویندوز 2000 بود میباشد.
در حقیقت تفاوت اصلی دو منوی فوق بر اساس سطح مهارت کاربر ویندوزبنا نهاده شده است. اغلب کاربران حرفه ای منوی Classic را ترجیح میدهند با وجود شلوغی و دسترسی سخت تر به برنامه های آن.
انتخاب نوع منوی Start
با کلیک راست بر روی منوی Start یا نوار وظیفه وانتخاب گزینهی Properties پنجرهای با عنوان Task Bar And Start Menu Properties باز میشود. از طریق زیربرگ Start Menu نوع منو را انتخاب کنید(Start Menu یا Classic)
پیکربندی منوی Start ساده:
در منوی Start ساده که مخصوص XP است در قسمت سمت چپ منو، برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشود. این قسمت به دو ناحیه ی برنامه های ثابت و برنامه های پرکاربرد تقسیم بندی شده. قسمت برنامه های ثابت کاربر در ناحیه بالای پانل سمت چپ منوی Start قرار دارد که بطور پیش فرض برنامه های مورد استفاده ی کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک وی در آن گنجانده شده است.
برای اینکه برنامه ای را به این ناحیه اضافه کنید، کافی ست روی فایل اجرایی این برنامه( در هر محلی که باشد) کلیک راست کرده و گزینه ی Pin To Start Menu را انتخاب کنید و برای حذف برنامهها از این ناحیه کافیست بر روی آیکن مورد نظر کلیک راست کرده و Unpin… را انتخاب کنید.
در زیر این ناحیه و بعد از یک خط جداکننده لیست برنامههایی که زیاد مورد استفادهی کاربر قرار میگیرند قرار دارد.
برای تنظیمات بیشتر بر روی دکمهی Start یا نوار وظیفه کلیک راست کرده و گزینهی Properties را انتخاب کنید. پنجرهای با دو زیربرگ باز میشود. Start Menu و سپس Customize را انتخاب کنید.
زیربرگ General: از طریق این قسمت میتوان اندازهی آیکنها(Small Icons یا Large Icons) را تعیین کرد.
در قسمت Programs تعداد برنامه هایی که در ناحیه ی برنامه های پرکاربرد کاربر نمایش داده میشوند مشخص میشود و دکمهیLear List لیست این برنامه ها را خالی میکند تا اصطلاحاً منوی Start خلوت تر شود.
بخش Show On Start Menu برنامه هایی که کاربر برای کار با اینترنت و صندوق پست الکترونیک(Email) خود از آنها استفاده میکند تعیین میشود. با برداشتن تیک آنها میتوان این برنامه ها را از منوی Startحذف کرده یا از طرق منوی مقابل نوع برنامه را تغییر داد.
زیربرگ Advanced: قسمت Start Menu Settings شامل دو گزینه است
:Open Submenus… نوع باز شدن زیرمنوها (مانند زیرمنویAll Programs)، اینکه برای باز کردن آنها نیاز به کلیک ماوس باشد یا تنها با توقف نمایشگر ماوس این زیر منوها باز شوند .
Highlight Newly…: میدانیم که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کند مسیر دسترسی به آن در قسمت All Programs (همان پوشهی Programs معروف) قرار میگیرد. انتخاب این گزینه باعث میشود که چنانچه کاربر برنامه ی جدید نصب کرد، نام آن در زیرمنوی All Programs متمایز از بقیه و هایلایت شود.
قسمت Start Menu Items: نمایش یا عدم نمایش برنامه هایی که در قسمت سمت راست منو قرار میگیرند(مثل My Do*****entsو غیره) بطور مثال برای Control Panel سه تنظیم دارد: Display As A Link به این معنی که با کلیک بر روی نام Control Panel در منوی Start کنترل پنل باز شود، Display As A Menu که محتویات کنترل پنل را به صورت یک زیر منو در جلوی نام آن نمایش میدهد و سرآخر Don't Display که نام کنترل پنل را از منویStart حذف میکند.
قسمت Recent Do*****ents: پوشه ای به نام My Recent Do*****ents در منوی Start وجود دارد که حاوی لیست آخرین فایلهایی
است که کاربر آنها را باز کرده است. در این قسمت گزینه ی List My Most Recently… نمایش یا عدم نمایش این پوشه بر روی منوی
Start را تعیین کرده و دکمه ی Clear List باعث خالی شدن این پوشه میشود.
پیکربندی منوی Start کلاسیک:
با فشردن دکمهی Customize مقابل گزینهی Classic Start Menu پنجرهی تنظیمات باز میشود. با استفاده از دکمههای Add و Delete میتوانید برنامههای منو را کم یا زیاد کنید. دکمهی Advanced محتویات منوی Start را Explore میکند( محتویات را در یک پنجره جداگانه نمایش میدهد). دکمه ی Sort محتویات منو را مرتب میکند و Clear لیست آخرین فایلهای باز شده را که در پوشه ی Do*****ents قرار دارند را خالی میکند.
ناحیه Notification (اعلان):
ناحیه سمت راست نوار وظیفه ناحیه اعلان نام دارد( در ویندوز 98 به آن System Tray گفته میشد). در این قسمت لیست برنامه های مقیم در حافظه و نیز اعلانات(مثل اعلان تشخیص یک سخت افزار جدید) و برخی پیغامهای خطای ویندوز(مانند اخطار کمبود فضای یکی از درایوها)نمایش داده میشود.
نکته: زمانی که کاربر میخواهد برنامه ای را اجرا کند، سیستم عامل(ویندوز) آن برنامه را از هارد به روی حافظه اصلی(Ram) بار میکند. برخی برنامه های همیشه در Ram آماده ی اجرا هستند و نیازی به بارگذاری ندارند به این برنامه ها اصطلاحاً مقیم در حافظه (Memory Resident) گفته میشود.
برای تعیین نمایش یا عدم نمایش این برنامهها، بر روی یک قسمت خالی از نوار وظیفه کلیک راست کنید، در قسمت پائین زیربرگ Taskbar قسمت Notification Area قرار دارد. تنظیمات آن عبارتند از:
Show Clock: تعیین نمایش یا عدم نمایش زمان
Hide Inactive Icons: تعیین پنهان کردن آیکنهایی از ناحیه ی اعلان که کمتر استفاده میشوند. با علامت زدن آن دکمه یCustomize فعال میشود. بافشردن دکمه ی Customize میتوان تعیین کرد که برنامه های این ناحیه به چه صورت نمایش داده شوند. بر روی یکی از برنامه ها به دلخواه کلیک کنید، منویی مقابل آن ظاهر میشود که شامل گزینه های : Hide When Inactive برای پنهان شدن آیکن زمانی که غیرفعال است و کاربر از آن استفاده نمیکند، Always Hide برنامه را همیشه پنهان کرده و Always Show باعث میشود که در هر حالت نام این برنامه در ناحیه اعلان نمایش داده شود. توجه داشته باشید که تغییراتی که میدهید در دفعه ی بعدی که ویندوز اجرا میشود ( بعد از یک بار خاموش و روشن شدن سیستم) اعمال خواهد شد.
برای ایجاد پسوردی که از پوشه ها محافظت می کند دو روش وجود دارد.
روش اول:اگر شما برای نام کاربری خود پسورد دارید می توانید از این پسورد برای محافظت از پوشه های خود استفاده کنید. اما در غیر این صورت روش زیر را دنبال کنید: روی پوشه ای که می خواهید محرمانه بماند راست کلیک کرده و گزینه ی Properties را انتخاب کنید (یا کلید های Alt و دابل کلیک را به طور همزمان فشار دهید.) سپس روی کلید sharing کلید کرده و گزینه «Make this folder private »را تیک دار کنید . و در آخر کلید Apply را بزنید. اگر شما برای نام کاربری خود پسوردی نداشته باشید، کاردی ظاهر می شود که از شما سوال می کند آیا می خواهید پسوردی بسازید ؟ اگر می خواهید پوشه را محرمانه کنید باید حتما” این کار را انجام دهید بنابراین روی گزینه yes کلیک کنید . از این پس برای ورود به دسک تاپ کامپیوتر و استفاده از آن باید از پسوردتان استفاده کنید.
پس از کلیک گزینه yes باید پسورد خود را تایپ کنید و سپس آنها را تصدیق کنید. سپس روی دکمه «create pass word » کلیک کنید و در آخر پنجره پس ورد را ببندید.
در آخر کلید ok پنجره propertiest را بزنید. اکنون هر کسی که وارد سیستم شما شود نمی تواند بدون اطلاع از پس ورد شما به آن فایل دسترسی پیدا کنید .
روش دوم: اگر پوشه مورد نظر به صورت zip یا فشرده است شما می توانید یک پسورد منحصر به فرد به آن بدهید.
فقط کافیست روی پوشه زیپ شده دابل کلیک کنید و وقتی پوشه باز شد از منوی بالا گزینه file رفته روی گزنیه «Add a password » کلیک کنید.
و سپس پس ورد خودرا در پنجره ظاهر شده تایپ کنید.اکنون شما تنها کسی هستید که به فایل های این پوشه دسترسی دارید. پوشه باز می شود و فایل ها نیز دیده می شوند اما شما تنها کسی هستید که می توانید به فایل ها دسترسی داشته باشید.
Esc لغو عملیات در حال انجام.
F1 راهنما.
F2 در حالت عادی تغییر نام آیتم (های) انتخاب شده . در برنامه های قدیمی تر (معمولا تحت داس)ذخیره فایل جاری.
F3 جستجو.
F4 باز کردن لیست پایین رونده Address Bar
F5 به روز آوری Refresh
F6 مانند کلید Tab بین اجزای مختلف پنجره جاری سوییچ می کند.
F10 پرش به منو های اصلی یک پنجره مثلFile,Edit,View,...
F11 پنجره جاری را تمام صفحه می کند.
PrintScreen در ویندوز از کل صفحه نمایش یک عکس می گیرد و آن را در حافظه کلیپ بورد قرار می دهد و ما می توانیم در یک برنامه ویرایش عکس مثل Ms-Paint آن را Paste کنید .
Tab بین اجزای پنجره جاری سوییچ می کند .
Space در حالت مرورگر اینترنت اکسپلورر صفحه جاری را به پایین می برد .مثل Page Down
BackSpace در حالت عادی یعنی در مرور ویندوز یک مرحله به بالاتر میرود (معادل Up) و در مرورگر اینترنت اکسپلورر معادل Back است.
Home رفتن به اول خط در حالت ویرایش متن و رفتن به اول صفحه در حالت مرور.
End رفتن به آخر خط در حالت ویرایش متن و رفتن به آخر صفحه در حالت مرور.
PageUp در حالت مرور چه در اینترنت و چه در ویندوز و معمولا همه جا صفحه به صفحه به بالا می رود.
PageDown در حالت مرور چه در اینترنت و چه در ویندوز و معمولا همه جا صفحه به صفحه به پایین می رود.
ترکیبات کلید Ctrl :
Ctrl+q در بعضی از برنامه ها خروج است.
Ctrl+w در اکثر برنامه هایی که چند فایل را باهم باز می کنند مثل Ms-Word, کلا Ms-Office , Adobe Photoshop ,Ms-internet Explorer, ... فایل باز شده جاری را می بندد.
Ctrl+e جستجو در مسیر جاری.
Ctrl+r تازه کردن صفحه معادل کلید F5 و Refresh
Ctrl+y وقتی که یک عمل به عقب باز میگردیم (Undo) این کلید ها یک عمل به جلو می روند (Redo) البته در بعضی برنامه ها معمولا محصولات آفیس مایکروسافت اینگونه هستند .
Ctrl+i باز کردن قسمت علاقه مندی هاFavorites
Ctrl+o باز کردن فایل جدید در اکثر برنامه ها ، معادل File>Open
Ctrl+p پرینت گرفتن در اکثر برنامه ها.
Ctrl+a انتخاب همه آیتم ها.
Ctrl+s در اکثر برنامه ها ذخیره فایل جاری .Save
Ctrl+d در اینترنت اکسپلورر صفحه باز شده جاری را به علاقه مندی ها اضافه می کند (معادل Favorites>Add to Favorites) و در ویندوز هم آیتم (آیتم های) انتخاب شده را پاک می کند. (ترفندستان.کام)
Ctrl+f جستجو.
Ctrl+h معادل History (ابته در ویرایشگر نوت پد معادل Find / Replace است)
Ctrl+l در اینترنت اکسپلورر معادل File>Open است.
Ctrl+z بازگشت به آخرین عملیات انجام شده .Undo
Ctrl+x انتقال (برش) آیتم مورد نظر در حافظه کلیپبوردCut.
Ctrl+c کپی آیتم مورد نظر در حافظه کلیپبورد.Copy
Ctrl+v فراخوانی آیتم مورد نظر از حافظه کلیپبورد.Past
Ctrl+b پنجره سازماندهی علاقه مندیها (Organize Favorites) را باز می کند.
Ctrl+n در اینترنت اکسپلورر (تقریبا تمامی مرورگرها) یک پنجره جدید باز می کند.
Ctrl+F1 در اکثر برنامه ها ی مختلف راهنمای برنامه را باز می کند .
Ctrl+F4 باز کردن لیست پایین رونده Address Bar در مرورگر اینترنت اکسپلورر و مرورگر ویندوز.
Ctrl+F10 باز کردن منو های بالای پنجره برنامه ها مثل File,Edit,....
Ctrl+BackSpace موقع ویرایش متن همان کار BackSpace را انجام می دهد با این تفاوت که به جای پاک کردن کاراکتر به کاراکتر کلمه به کلمه پاک می کند.
Ctrl+5 معادل Select All در اکثر ویرایشگر های متنی.
Ctrl+Home درحالت ویرایش مکان نما را به اول صفحه انتقال می دهد.
Ctrl+End درحالت ویرایش مکان نما را به آخر صفحه انتقال می دهد.
Ctrl+Insert کپی آیتم(های) انتخاب شده در حافظه کلیپ بورد(Copy).
ترکیبات کلید Alt :
Alt+A باز کردن منوی علاقه مندی ها و قرار گرفتن بر روی Add to Favorites
Alt+D انتقال مکان نما به Address Bar
Alt+F4 بستن پنجره جاری.
Alt+Space Bar معادل راست کلیک بر روی نوار عنوان پنجره جاری.
Alt+Esc پیمایش بین پنجره های باز جاری.
Alt+Tab سوییچ کردن بین پنجره های باز جاری.
Alt+BackSpace در بعضی از ویرایشگرها معادل Undo عمل می کند (معمولا ویرایشگرهای قدیمی و تحت داس)
Alt+Home در مرورگر اینترنت اکسپلورر به صفحه خانگی پرش می کند.
Alt+Right Arrow معادل Forward در مرورگر ویندوز.
Alt+Left Arrow معادل Back در مرور گر ویندوز.
Alt+Number ترکیب کلید Alt به همراه زدن یک عدد از قسمت سمت راست صفحه کلید در حالت ویرایش یک کاراکتر معادل کد اسکی عدد وارد شده نمایش می دهد . مثلا اگر Alt را نگه داشته و 789 را وارد کنیم پس از رها کردن کلید Alt این کاراکتر نمایش داده می شود : § .
Alt+Enter متعلقات (Properties) آیتم(های) انتخاب شده را نمایش می دهد.
Alt+PrintScreen از پنجره جاری یک عکس تهیه می کند و به حافظه کلیپ بورد انتقال می دهد.
ترکیبات کلید Shift :
Shift+F10 معادل راست کلیک.
Shift+
Shift+tab وارونه کاری که Tab انجام می دهد.
Shift+Insert فراخوانی اطلاعات از حافظه کلیپبورد (Paste)
ترکیبات WinKey :
خود WinKey باز شدن منوی Start در ویندوز.
WinKey+E باز کردن My Computer در حالت Folders.
WinKey+R باز کردن پنجره Run.
WinKey+U باز کردن پنجره Utility Manager.
WinKey+D نمایش دسکتاپ معادل Show Desktop
WinKey+F جستجو.
WinKey+Ctrl+F جستجوی یک کامپیوتر در شبکه.
WinKey+L قفل کردن کامپیوتر .یا رفتن به حالت Swich User
WinKey+M تمامی پنجره های باز را Minimize می کند.
WinKey+Shift+M تمامی پنجره های Minimize شده را Restore می کند.
اگر از نشانگر خود خسته شده اید و ترجیح می دهید شکل یا رنگ بهتری داشته باشد می توانید در Control Panel روی Mouse دوبار کلیک کرده و به قسمت Pointers بروید. در قسمت Scheme می توانید با انتخاب هر کدام از گزینه های موجود رنگ و یا شکل ماوس را تغییر دهید. همچنین می توانید در قسمت Buttons سرعت Double Click را تغییر دهید. در بخش Pointer Options هم میتوانید کارهای جالبی مانند رد گذاشتن ماوس در حین حرکت با علامت زدن Display Pointer Trails انجام دهید.
روی کلید Start رفته و از منوی Run دستور Regedit را اجرا کنید و سپس کلید Ctrl را پایین نگهداشته و دکمه F را فشار دهید و در داخل پنجره Find در قسمت Find What عبارت
{21EC2020-3AEA-1069-A2DD-08002B30309D} را وارد نموده و Enter را فشار دهید.
در سمت راست دو فایل قرمز مشاهده می کنید که نام یکی از آنها Default است. آنرا باز کرده و در قسمت Value data نام مورد نظر خود را وارد کرده و کلید Enter را بفشارید.
System Tray در قسمت سمت راست پایین صفحه ویندوز (در کنار ساعت) قرار دارد و شامل آیکون بعضی برنامه های در حال اجرا روی کامپیوتر است. معمولا از این قسمت می توان به راحتی به برنامه ها دسترسی داشت و آنها را کنترل کرد. ولی گاهی اوقات تعداد این آیکونها زیاد می شود. برای مخفی کردن آنها روی Taskbar پایین صفحه کلیک راست کرده و Properties را انتخاب کنید. در قسمت Taskbar در کنار
Hide Inaction Icons کلیک کرده و سپس Customize را فشار دهید تا پنجرهای باز شود که برای هر آیکون در System Tray سه انتخاب (مخفی وقتی غیر فعال است) یا (همیشه مخفی) یا (همیشه در حال نمایش) وجود دارد که میتوانید انتخاب کنید.
در ویندوز XP Pro درحالت پیش فرض Packet Scheduler سیستم را به 20 درصد از پهنای باند یک اتصال به اینترنت محدود می کند. یعنی اگر شما این تنظیمات را تغییر ندهید قادرید از 20 درصد پهنای باند اتصال تان به اینترنت بهره ببرید. برای این که بتوانید از 100 درصد پهنای باندتان استفاده کنید مراحل زیر را انجام دهید:
1.Run را از منوی Start اجرا کنید.
2.در Run عبارت gpedit.msc را تایپ کرده و OK را کلیک کنید.
3.منتظر بمانید تا Group Policy اجرا شود.
4.در بخش Local Comuter Policy و در زیر ComputerConfiguration گزینه Administrative Templates راگسترش دهید. (این کار با کلیک بر روی علامت+ کار آن انجام دهید)
5.در لیست باز شده گزینه Network را نیز گسترش دهید
6.حال در این لیستScheduler Qos Packet را انتخاب کنید
7.به گزینه هایی که در سمت راست ظاهر می شوند دقت کنید
8.بر روی Limit reservable bandwidth کلیک راست کرده وProperties را کلیک کنید
9.پس از اینکه پنجره ی Limit reservable bandwidthProperties باز شد در برگه Setting و در زیرLimit reservable bandwidt گزینه Enabled را انتخاب کنید
10.مشاهده می کنید که با انتخاب آن در روبرویBandwidth Limit مقدار پیش فرض آن یعنی 20 درصد به نمایشدر می آید
11.به جای عدد 20 مقدار 0 را تایپ کرده و OK را کلیک کنید
12.حال به Connection ی که به وسیله ی آن به اینترنت وصلمی شوید رفته و بر روی دکمه ی Properties کلیک کنید
13.به برگه Networking بروید و دقت کنید کهPacket Scheduler فعال باشد (تیک کنار آن مشاهده شود).
14.این پنجره را OK کنید
15.کامپیوتر خود را Restart کنید
در Control Panel وارد قسمت Network Connection شوید و روی اتصال مورد نظر خود راست کلیک کنید و روی Properties کلیک کنید. در قسمت اول یعنی General در زیر بخش Connect Using روی کلید Configure کلیک کنید. در پایین پنجره ای که باز میشود علامت مربع کنار
Enable Modem Speaker را با کلیک بر روی آن بردارید و سپس کلید OK را دو بار فشار دهید.
Fdisk در داس برنامه ای برای ایجاد و حذف پارتیشن بود. در ویندوز 98 این برنامه را می توانید از طریق منوی Run اجرا کنید.
در ویندوزهای 2000 و XP در Control Panel وارد قسمت Administrative Tools شوید و
Computer Management را اجرا کنید. در قسمت سمت چپ پنجره و در بخش Storage روی
Disk Management کلیک کنید.
با کلیک راست روی هر پارتیشن می توانید آن را حذف یا فرمت کنید و یا حرف مربوط به آن را عوض کنید. با راست کلیک کردن روی فضاهای خالی هم میتوانید پارتیشن جدید بسازید. البته برنامه هایی مانند
Partition Magicهم وجود دارند که امکانات بیشتری نظیر اتصال دو پارتیشن به هم، دوتکه کردن یک پارتیشن و تغییر اندازه یک پارتیشن را بدون حذف اطلاعات فراهم میکنند.